Foto's, beschrijvingen en documenten van de 17 kampen waarin de ongeveer 1500 Nederlanders van Salatiga werden vastgehouden. Ed van der Wal.
In het begin van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd, (september 1945) toen de Indonesiers nog niet over een leger beschikten en de Japanse bewindvoerders achter de tralies zaten, wilden de Pemoeda's (Indonesische jongens van 15 tot 25 jaar) vooral met zelfgemaakte bamboesperen, hun verworven vrijheid verdedigen tegen iedereen, die deze in hun ogen bedreigde. Dat was een van de redenen, waarom alle Nederlanders werden opgesloten.
Met de vaak gehoorde strijdkreet van "bersiaaaap !" (wees paraat) en hun provoserend gedrag, hadden de Pemoeda's de Nederlandse vrouwen, die nog thuis zaten, veel angst aangejaagd. Het was voor die vrouwen een hectische tijd en zij noemden die tijd de bersiap- periode. De kampen daarna bersiapkampen.
Voor vele vroegere kampbewoners was deze tijd vol emotionele gebeurtenissen. Het ongeloof in Nederland was voor hen heel pijnelijk. Mensen, die aan het kampleven nadelige gevolgen hadden overgehouden, kregen van de Nederlandse regering een W.U.V. uitkering van 300 euro per maand. Kinderen hadden, met de Japanse tijd meegerekend, een studie achterstand gekregen van zes jaar.
In 1999 had ik mijn verzamelde kampgegevens op papier gezet. Dat boek was bedoeld voor mensen, die in die kampen hadden gezeten, om, na 54 jaar, vaak emotionele herinneringen op te halen. Door de vele vragen, wat er met de Nederlanders in Salatiga gebeurde, heb ik dat boek in 2013, met aanvullende en historische gegevens, voor een ander publiek herschreven.
De mannenkampen waren : Gevangenis Salatiga, Tangsi bamboe, Djoen Eng, Gevangenis Soerakarta, Gevangenis Sragen, Langanhardjo, Mandjoeng .
De vrouwenkampen waren : Hotel Berg en Dal, Langensoeko, Hollands Chinese School, Perwari, De Witte, Sinoman, Don Griot, Banjoebiroe .
De meeste gegevens waren verkregen door :
Kampgesprekken tijdens de vroegere jaarlijkse Salatiga-re-unie.
Mijn herinneringen als 20 jarige jongen in de mannenkampen.
Het rapport van het Internationale Rode Kruis, tijdens zijn bezoek aan de kampen in Salatiga.
Relaas van Dr. Waibel over de bersiap-gebertenissen in Salatiga.
Samenwerking met Henk Beekhuis, de samensteller van het boek : Atlas van de bersiapkampen in Nederlands-Indie.
De verzameling van gegevens op deze website is uitgegeven in boekvorm. Het heet 'Mijn Bersiap-tijd' door Ed van der Wal en is te bestellen bij pro-book.nl. https://www.pro-book.nl/cgi-bin/v14/view.pl?db=website&view_records=1&ww=1&ID=5002&PRODUCT=2036. De nabestaanden onvangen geen enkele commissie bij verkopen.